Een rare, spannende week

Vorige week hebben we een rare week gehad...zowel leuke als nare dingen.
We hebben gewandeld in het bos, net na een regendag, alles was nog nat.
                          
Maar het was heerlijk om er even uit te zijn.
Deze maand doe doe ik een challenge 50 km. wandelen. (heb ik misschien al eerder gezegd 😉 )
Meestal wandel ik samen met mijn man.

Woensdag belde mijn schoondochter.
Onze zoon moest naar het ziekenhuis.
Onvoorstelbaar, dat een sterke, gezonde man, 35 jr., in een week tijd zo veranderen kan!
Al 10 dagen koorts, hoge hartslag, oppervlakkige ademhaling, hoesten, geen smaak en zo ontzettend moe...
Aan het eind van donderdag, mocht hij naar huis (gelukkig), een en ander was "gereguleerd" en omdat het bed nodig is, mocht hij thuis uitzieken, maar direct aan de bel trekken als er iets (hoge koorts of benauwdheid) voor zou vallen. (hij woont 2 straten verwijderd van het ziekenhuis)
Het gaat langzaam beter...
Maar de schrik zit er bij ons goed in!

En toen werd het zondag...
Niet naar de kerk, het aantal mensen dat eigenlijk zou gaan, waaronder ik, werd drastisch teruggedraaid.
Gelukkig wordt alles goed geregeld en weet ieder waar hij of zij aan toe is.
Nu was ik, door alle spanning, toch al niet van plan om te gaan, maar toch!
En nu zijn we alweer een week verder, en een persconferentie verder: Ik hoop dat iedereen zijn verantwoordelijkheid inziet voor zichzelf, maar ook voor de ander! en daarnaar handelt.